1. Стаўцеся да пытанняў дзіцяці з павагай, не адмахваючыся ад іх.
2. Уважліва ўслухайцеся ў дзіцячы пытанне. Паспрабуйце, зразумець, што зацікавіла дзіця ў тым прадмеце, з'яве, аб якім яно пытаецца.
3. Давайце кароткія і даступныя разуменню дашкольніка адказы, пазбягайце пры гэтым складаных слоў, кніжных зваротаў мовы.
4. Адказ павінен не проста ўзбагаціць дзіця новымі ўяўленнямі, але і заахвоціць яго да далейшых разважанняў, назіраннях.
5. Заахвочвайце самастойную разумовую дзейнасць дзіцяці, адказваючы на яго пытанне: "А ты як думаеш?"
6. У адказ на пытанне дзіцяці паспрабуйце ўцягнуць яго ў назіранні за навакольным жыццём, пачытаць яму кнігу, разгледзець разам ілюстрацыйны матэрыял.
7. Адказваючы на пытанне дзіцяці, уздзейнічайце на яго пачуцці, выхоўвайце чуласць, гуманнасць, тактоўнасць да навакольных людзей.
8. Калі адказы на пытанні дзіцяці патрабуюць паведамлення складаных, недаступных разуменню дашкольніка ўяўленняў, не бойцеся яму сказаць: "Пакуль ты малы і не зможаш многае зразумець. Будзеш вучыцца ў школе, шмат чаго пазнаеш, зможаш сам адказаць на сваё пытанне".
9. Сцісласць, яснасць адказу, даступнасць яго разумення дашкольнікам - гэтым павінен кіравацца дарослы, адказваючы на дзіцячыя пытанні.
10. Пры гэтым варта памятаць мудрую параду В. А. Сухамлінскага: «Умейце адкрыць перад дзіцем у навакольным свеце нешта адно, але адкрыць так, каб кавалачак жыцця зайграў перад дзецьмі ўсімі фарбамі вясёлкі. Пакідайце заўсёды нешта недамоўленае, каб дзіцяці захацелася яшчэ і яшчэ раз вярнуцца да таго, што яно даведалася».
11. Па магчымасці трэба падахвочваць дзіця да далейшых назіранняў і разваг, да самастойнага пошуку адказу на пытанне.
