Парады для бацькоў «Сумесна з прыродай"
Выхаванне правільнага стаўлення дзяцей да прыроды, уменне беражліва ставіцца да жывых істот, можа быць паўнавартасна рэалізавана ў дашкольны перыяд толькі ў тым выпадку, калі сістэма работы ў дашкольнай установе спалучаецца з уздзеяннем на дзіця ў сям'і.
У дзіцячым садзе выхавальнікі вялікую ўвагу надаюць развіццю навыкаў догляду за раслінамі, жывёламі, птушкамі.
Навакольны свет дзіцяці - гэта перш за ўсё свет прыроды з бязмежным багаццем з'яў, з невычэрпнай прыгажосцю. Тут, у прыродзе крыніца дзіцячага розуму. Усе дзеці ад прыроды цікаўныя. Кола іх інтарэсаў вельмі шырокае. Сярод пытанняў, якія яны задаюць нам дарослым, ёсць і такія, што выкліканыя рознымі з'явамі, аб'ектамі прыроды. Каб лепш зразумець усё жывое, што нас акружае, трэба бацькам часцей бываць у полі, на лузе, у лесе, каля ракі, у парку, умець убачыць прыгажосць ва ўсім і заўважаць усё цікавае. Як распускаюцца першыя лісточкі, чаму ўзімку елка вельмі зялёная. Ад нас дарослых, залежыць, ці будзе дзіця цікаўным да жыцця, як у яго развіваецца гаворка. Чым больш дзіця ўбачыла і зразумела, тым ярчэй і яго гаворка, тым больш ахвотна ён мае зносіны з аднагодкамі, лягчэй уваходзіць у кантакт з дарослымі. Яно на справе пераканаецца ў тым, што ні адна з'ява не ўзнікае беспадстаўна, сама па сабе і ні што не знікае бясследна. У працэсе сістэматычных мэтанакіраваных назіранняў, дзіця вучыцца думаць і адказваць на пытанні "Чаму?"
І хай такая праца складаная, вельмі цяжкая, але ў выніку яе, у свядомасці дзіцяці з ранняга дзяцінства закладваюцца асновы дапытлівасці, уменне лагічна мысліць, рабіць высновы.
Дзеці любяць хадзіць з дарослымі ў лес, не забудзьце з ім павітацца: «Добры дзень лес, дрымучы лес, поўны казак і цудаў!», а выходзячы развітацца з ім:
Сонца хаваецца ў тумане,
Лес дрымучы да пабачэння!
Абараніў ты нас ад спёкі,
Даў здароўя, свежых сіл
І гасцінцы падараваў.
Трэба заўсёды нагадваць дзецям, шмат бачыць і чуе толькі той, хто ідзе не спяшаючыся, ідзе нячутна, тады яно многае ўбачыць, расу на траве, як вавёрка ласуецца салодкай суніцай, а птушкі кормяць сваіх птушанят. Пагуляйце з дзецьмі ў гульню: «Лясныя пахі». Прапануйце спачатку дзецям панюхаць, як пахне суніца, мох, лісце мяты, рамонкі аптэчнай і г.д. Успомніце загадкі, маленькія вершы пра расліны, прыметы.
Заўважылі мурашнік - панаглядайце за жыццём мурашак, якія яны дружныя, наваліліся кучай на вусеня, цягнуць яго да свайго доміка - гэта яны чысцяць лес ад шкоднікаў. Пачастуйце іх цукрам або цукеркай і панаглядайце, як яны любяць салодкае.
У лес можна хадзіць у розны час года і любавацца ім, заўважаць непаладкі і ўстараняць іх. Прыбраць сухія галінкі на сцежцы, падвязаць надломанную галінку, пасадзіць дрэва.
Правільна робяць тыя бацькі, якія падчас прагулкі стасуюцца з прыродай і дзіцём. «Глядзі як прыгожа!», «Які сёння белы, пухнаты снег!», «Як табе здаецца, на што падобна воблака!» і г. д. Дзеці пасля гульняў са снегам радасныя вяртаюцца дадому. Тут цёпла і ўтульна.
Часта ў нядзельныя дні пякуцца дома пірагі, а ў хлебнай краме пахне хлебам. Дайце дзецям штуршок на роздумы сказаўшы прымаўку: «Шмат снегу, шмат хлебу», «Снег падзьмуў - хлеба надзьмуў». Пакажыце дзецям хлебнае поле ў розны час года, растлумачце, чаму кажуць: «Хлеб усяму галава» - значыць, яго трэба берагчы. Распавесці колькі людзей працуюць, каб гэтая пахкая баханка хлеба прыйшла да нас на стол. Кожнае, нават самае маленькае дзіця павінна берагчы хлеб.
А ў каго ёсць дома жывёлы не забываць іх карміць. Спачатку сумесна з вамі, а потым гэта ўвойдзе ў звычку і ваша дзіця само ўсё будзе рабіць.
Уменне бачыць і разумець іншую жывую істоту, залежыць ад цікавасці да расліны, жывёлы - ад ступені развіцця назіральнасці, маральных пачуццяў. З гэтага пачынаецца адказнасць за ўсё жывое на планеце. Калі мы, дарослыя, кажам (не рві, не тапчы, не ламай, не чапай і г. д.), неабходна тлумачыць чаму "Не рві». Для пашырэння і замацавання ведаў аб экалогіі неабходна разглядаць карціны, назіраць за раслінным і жывёльным светам, чытаць мастацкую літаратуру.
Трэба заўсёды памятаць усім дарослым і дзецям, што Зямля - гэта агульны наш дом, чалавек жывучы ў гэтым доме павінен быць добрым, клапаціцца, каб усяму жывому было добра.
